En dan het verhaal over de "van galen"
Torpedobootjagers van de Admiralenklasse
Hr. Ms. Van Galen
<<< Menuprintversie paginaprintversie artikel
Al tijdens de mobilisatie in Nederland, in 1939 werd besloten een torpedobootjager uit Nederlands Oost-Indië over te laten komen om de verdediging van de Nederlandse zeegaten te versterken. Hr. Ms. Van Galen kwam op 8 mei 1940 aan in Den Helder. Er was wat achterstallig onderhoud maar verder was het schip in redelijke conditie. Het enige echte probleem was dat de 40mm mitrailleurs niet in geëleveerde stand werkten. Dit mankement zou in Den Helder verholpen worden.
Nederland werd echter op 10 mei 1940 aangevallen door de Duitsers. Vijandelijke luchtlandingstroepen hadden grote delen van Rotterdam bezet waaronder het vliegveld Waalhaven. Hierdoor konden zij nog meer troepen aanvoeren. De torpedoboot Z5 en de motortorpedoboot TM 51 hadden met groot succes de Duitsers beschoten en hierop werd besloten nog een oorlogsschip naar Rotterdam te sturen. De Van Galen onder commandant Kapitein Luitenant ter zee 1 A.S. Pinke, verliet de haven van Den Helder en spoedde zich naar Rotterdam.
Ter hoogte van Ter Heide, net onder Scheveningen, werden een tiental Duitse vliegtuigen op het strand waargenomen die tijdens laagwater troepen hadden aangevoerd. De torpedobootjager nam deze toestellen onder vuur met de 12cm batterij zonder vaart te verminderen en vernietigde er drie alvorens door te varen richting de Maasstad.
Met 18 mijls vaart, de brug omsjort met kooigoed tegen splinterwerking, stoomde het schip de Waterweg op. Ter hoogte van Vlaardingen werd het schip aangevallen door Stuka`s die de torpedobootjager bestookten met bommen en hun boordwapens. Ruim dertig aanvallen kreeg het Nederlandse schip te verduren en evenveel bommen werden afgeworpen. Doordat de 40mm mitrailleurs niet gebruikt konden worden was het schip kansloos tegen deze luchtaanvallen. Bovendien kon op de smalle waterweg niet gemanoeuvreerd worden om de aanvallen te ontwijken.
De Van Galen kreeg geen enkele voltreffer maar liep door een groot aantal near misses (indirecte bomtreffers) zoveel schade op dat de commandant besloot de dekking van een veilige haven op te zoeken. In de Merwedehaven aangekomen liet de bemanning het schip tegen de kade schampen om vaart te verminderen en meerde af. De commandant inspecteerde zijn schip en kwam snel tot de conclusie dat het niet meer te redden was. De scheepshuid was op talloze plaatsen gescheurd en doorboord door kogels en granaatscherven. Vele leidingen waren gesprongen en het achterschip stond geheel onder water. De opdracht werd gegeven het schip te verlaten. Kort daarna zonk het schip over stuurboord weg.
Tijdens de luchtaanvallen was er één dode gevallen en dertien gewonden. Het schip werd op last van de Duitse bezetter in oktober 1941 gelicht maar het kon niet meer gerepareerd worden. Het werd later in Hendrik Ido Ambacht gesloopt.
|